Κινηματογραφική Λέσχη Κατερίνης
Τρίτη 21 Ιουλίου 2015
Θέατρο πάρκου, 09.30 μ.μ
Είσοδος ΔΩΡΕΑΝ
Εχουμε δει πολλές διασκευές της «Χιονάτης και των εφτά νάνων», από τα πιο διάσημα παραμύθια του κόσμου, γραμμένο από τους αδερφούς Γκριμ το 1812. Από τα κινούμενα σχέδια του Ντίσνεϊ μέχρι τις πιο πρόσφατες: «Snow White: Α Tale of Terror» του Μάικλ Κον, με τη Σιγκούρνι Γουίβερ (1997), «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου» του Ταρσέμ Σινγκ, με την Τζούλια Ρόμπερτς (2012), «Η Χιονάτη και ο κυνηγός» του Ρούπερτ Σάντερς, με τη Σαρλίζ Θέρον (2012).
Ωστόσο, κανείς δεν κατάφερε να της δώσει την ομορφιά και την ποίηση αυτής της ταινίας. Και να την πάει πιο πέρα, αντλώντας στοιχεία και από άλλα παραμύθια, όπως την «Ωραία Κοιμωμένη», την «Κοκκινοσκουφίτσα» αλλά και από μυθιστορήματα («Ολιβερ Τουίστ» και «Ρεβέκκα»).
Ο Ισπανός Πάμπλο Μπέργκερ στη μαυρόασπρη, βωβή ταινία του «Χιονάτη» δίκαια κέρδισε 10 από τα ισπανικά (αντίστοιχα των Οσκαρ) βραβεία Γκόγια και υποψηφιότητα για το φετινό, ξενόγλωσσο Οσκαρ.
Ο Μπέργκερ τοποθετεί την ιστορία του στη Μαδρίτη της δεκαετίας του '20, έτσι ώστε να μπορεί να εκμεταλλευτεί τις ταυρομαχίες αλλά και το φλαμένκο και το πασοντόμπλε με δεξιοτεχνία και με εικαστικά λαμπρές εικόνες. Εφτιαξε τελικά μια ταινία που ανανεώνει το μύθο και βλέπεται με ξεχωριστή απόλαυση.
Η ιστορία ξεκινά ως μελόδραμα, με το διάσημο ταυρομάχο πατέρα της Χιονάτης να τραυματίζεται σοβαρά από τον ταύρο στη διάρκεια μιας ταυρομαχίας και να παραμένει ανάπηρος, ενώ η πανέμορφη, έγκυος γυναίκα του μεταφέρεται στο νοσοκομείο για να πεθάνει γεννώντας τη Χιονάτη. Η κακιά μητριά του παραμυθιού, η νοσοκόμα Ενκάρνα (με την εξαιρετική Μαριμπέλ Βερντού να τονίζει τη διαβολική πλευρά της), που αρχικά φροντίζει τον τετραπληγικό ταυρομάχο πατέρα, καταφέρνει σύντομα να τον παντρευτεί κι έτσι διαχειρίζεται τη μεγάλη περιουσία του. Οταν η καλή γιαγιά Δόνια Κόντσα (Αντζελα Μολίνο), που φροντίζει την Καρμεντσίτα (τη μικρή Χιονάτη), πεθαίνει, η Ενκάρνα αναλαμβάνει απρόθυμα τη «φροντίδα» της μικρής, βάζοντάς την, σαν ένα καινούργιο Ολιβερ Τουίστ, να κάνει τις πιο βαριές δουλειές και να κοιμάται σ' ένα στάβλο, απαγορεύοντάς της να ανεβεί στον πρώτο όροφο του σπιτιού, όπου κρατάει αιχμάλωτο τον πατέρα της.
Η Καρμεντσίτα όμως θα βρει τρόπο να τον πλησιάσει και, στη διάρκεια των μυστικών τους συναντήσεων, ο πατέρας θα της μάθει την τέχνη της ταυρομαχίας. Από 'δώ και πέρα το μελόδραμα αρχίζει να αποκτά το στιλ του γοτθικού μυθιστορήματος, με την Ενκάρνα να δολοφονεί το σύζυγο [και να αναθέτει στον εραστή της και πρώην σοφέρ του συζύγου, να σκοτώσει την έφηβη πια Κάρμεν-Χιονάτη (Μακαρένα Γκαρσία)]. Μια ομάδα έξι περαστικών νάνων ταυρομάχων, που μοιάζουν να βγήκαν από την κλασική ταινία «Freaks» του Τοντ Μπράουνινγκ, θα σώσουν και θα περιθάλψουν τη μισοπνιγμένη στο ποτάμι (όπου την είχε πετάξει ο σοφέρ) Κάρμεν. Το κορίτσι θα δείξει σύντομα τη δεξιοτεχνία της στην ταυρομαχία και μαζί με τους νάνους θα περιφέρεται σε διάφορες πόλεις της χώρας προσφέροντας μια σειρά ταυρομαχίες με τον τίτλο «Η Χιονάτη και οι εφτά νάνοι» ΑΝ
και οι νάνοι είναι έξι). Ωσπου, στην επίσκεψή τους στη Μαδρίτη, η Ενκάρνα θ' ανακαλύψει την ύπαρξη της Χιονάτης και θα βάλει μπροστά ένα νέο σχέδιο εξόντωσής της.
Ο Μπέργκερ συνδυάζει όλα τα επιμέρους στοιχεία σ' ένα εξαιρετικό σύνολο, όπου η στιλιζαρισμένη σκηνοθεσία, με τις εικαστικά θαυμάσιες εικόνες της, επηρεασμένες από το γερμανικό εξπρεσιονισμό (έξοχη η φωτογραφία του Κίκο ντε λα Ρίκα), η αξέχαστη μουσική του Αλφόνσο ντε Βιλαλόνγκα, η διεύθυνση των ηθοποιών (που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους), ακόμη η δραματουργική χρήση των ταύρων (με εκπληκτική χορογραφία των ταυρομαχιών), που μετατρέπονται σε κύριους χαρακτήρες της πλοκής, οδηγούν σε ένα θαυμάσιο σύνολο, επιστροφή στον κινηματογράφο της εικόνας και του ήχου. Χρειάζεται μήπως να πω, πως αυτή η «Χιονάτη» είναι η καλύτερη διασκευή που έχω δει μέχρι σήμερα;
